بربط که درزبان عربی عود نامیده می شود ازسازهای زهی مضرابی زخمه ای مقید است که درساخت ان چوب زه یا نایلون واستخوان به کاررفته اند.بربط که یکی ازمهم ترین ومعمول ترین سازهای موسیقی ایران قدیم بوده سازی است گلابی شکل از جنس چوب توت وگاه فوفل وابنوس با کاسه ی طنینی بزرگ ودسته ی کوتاه به طول تقریبی 85  سانتی متر.این ساز را هنگام نواختن به صورت افقی روی ران پا می گذارند به صورتی که دسته در طرف چپ وکاسه ی طنینی در طرف راست نوازنده قرار می گیرد.

ویزگی های دیگربربط:به استناد منابع تاریخی بربط یک سازایرانی الاصل است وانواع ان نیزبا تغییراتی دراروپا ترکیه وکشورهای عربی معمول اند. در این سازمعمولا کشش زمان نت ها با استفاده ازواخوان به اجزای کوچکترتقسیم می شود وبا زخمه های پی درپی برنت ووترواخوان ایجاد می شود.اجرای نت های کشش داربا مضراب ریزهم امکان پذیر است.نت های روی وتربم را می توان با انگشت شست دست چپ اجرا کرد.اکوردهای دووسه صدایی به ویزه به صورت ارپزدربربط قابل اجرا هستند.علایم مضراب های چپ وراست ودست بازمانندعلایم یاد شده درتارهستند.درانگشت گذاری شماره ی یک برای انگشت سبابه شماره ی دو برای انگشت وسطی شماره ی سه برای انگشت چهارم وشماره ی4 برای انگشت کوچک نوشته می شود. مضراب راست/ ازبالا به پایین ومضراب چپ/ ازپایین به بالا نواخته میشود وازعلامت t برای ریزاستفاده می کنند.بربط سازی است که برای ایجاد صدای بم درگروه نوازی استفاده می شودوقدرت تک نوازی نیزدارد.تمام علایمی که درتیوری موسیقی برای ایجاد حالت ها وحرکات وجود دارند تکیه حروف زینت گلیساندوی طولی دوبل نت و... برروی این سازنیز قابل اجرا هستند.