ارگ یا ارگان

ارگ ,قدیمی ترین سازشستی دار,اساسا سازی بادی است .صدای ان توسط ستونی از هوا,که در لوله هائی به اندازه های مختلف مرتعش می شود,و به وسیله ی دریچه هایی که ازطریق شستی ها وپائی ها به کار می افتند,حاصل می گردد.دم بزرگ ساز,هوا را با فشار به دروم لوله ها می فرستد.ارگ غالبا به صورت تکنواز شنیده می شود,اما با ارکستر نیز همراهی می کند.[ارگ الکترونیک که در بسیاری از خانه های مردم ,ارکستر های راک «راک»گروه های «رول »و در «بار»ها امروزه یافت می شود,هرگز نباید با (ارگ لوله ای) – ارگ کلاسیک – همطراز قلمداد شود.هارپیسکورد، یک ساز شستی داراست که طرح ان از عود ( لوت) گرفته شدهلوت سازی قدیمی و شبیه به گیتار است.) بسیاری از ساز ها که به یاری زخمه زدن انگشتان نواخته می شوند، مانند (لوت) ، (گیتار) ، و ( هارپ)  در دوره ی خود بلافاصله قبل از تکامل هارپسیکورد وجود داشته اند. بنابراین طبیعی است که اولین ساز شستی دار زهی، طوری باید ساخته می شد که سیم ها به جای کوبیده شدن به وسیله ای زخمه زده شوند. این وسیله مکانیسمی بود که بر سیم ها زخمه می زد.طنین آن شبیه به طنین گیتارف ولی کم صدا و ظریف است. اگرچه هارپسیکورد در قرنهای هفدهم و هجدهم رواجی موافقانه داشت، در قرن بیستم نیز دوباره عمومیتی به دست آورده است.این ساز حتی در ارکستر(راک) و گروه های محلی و عامیانه هم مورد استفاده قرار می گیرد، هرچند گاهی اوقات، به یاری وسائل الکتریکی صدای آنرا تقویت کرده اند تا صدای سایر سازها در این ارکسترهارا بپوشاند. در این وضعیت جنس صدای هارپسیکورد البته تغییر می یابد و گاه حتی خراب می شود.

هارپ در ارکستر زیاد به کار برده می شود، به ویزه در قطعه هائی که پس از1800 تصنیف شده اند. به علت طول و قطر سیم ها و به دلیل طرز نوازندگی آن (زخمه زدن بر تمام انگشتان) صدای ان گرم و نجیب است، خواه با این ساز ملودیف و خواه همراهی ای ساده اجرا کنیم، یا اینکه با یکی از انگشتان عمود بر امتداد سیم ها بر رویشان بکشیم و تاثیری تخیلی از آن برگیریم.